روز 9 تير ماه سال 1382 مصادف با 30 ژوئن سال 2003 آنتونيو پنالوزا دبيركل سازمان بينالمللي كارفرمايان در نامهي خود به كانون عالي انجمنهاي صنفي كارفرمايان ايران نوشت: «از اعلام اين خبر كه شوراي عمومي سازمان بينالمللي كارفرمايان در نشست مورخ دوم ژوئن 2003 پيشنهاد هيأت مديره مبني بر عضويت كانون عالي كارفرمايان ايران در آي.او.اي به اتفاق آراء پذيرفته شد، بسيار خوشنود شدم». وي در ادامه نوشته است: «پيوستن كانون عالي كارفرمايي ايران آرزو و رضايت شخصي مرا برآورده نمود و از جانب تمام اعضاء اعلام ميدارم كه مشتاقانه در انتظار همكاري طولاني و ثمربخش با آن كانون عالي ميباشم».
عضويت كانون عالي كارفرمايان ايران در سازمان بينالمللي كارفرمايان نتيجهي درخواست عضويت كانون عالي در آن سازمان بود كه حدود دو سال قبل به دبيرخانهي سازمان بينالمللي كارفرمايان ارسال شده بود. در ژوئيه سال 2002 اشرف تاباني رئيس قبلي سازمان بينالمللي كارفرمايان به ايران آمد و از نزديك وضعيت كانون عالي كارفرمايان را مورد بررسي قرار داد و به اين نتيجه رسيد كه كانون عالي شرايط عضويت در آي.او.اي را دارد. هيأت مديرهي آي.او.اي در نشست روز 15 نوامبر سال 2002 خود با عضويت موقت كانون عالي در آي.او.اي موافقت كرد و بعدها، شوراي عمومي آي.او.اي در نشست روز دوم ژوئن سال 2003 موافقت خود را با عضويت دائمي كانون عالي كارفرمايان اعلام كرد. پرسش اين است كه عضويت در سازمان بينالمللي كارفرمايان براي كارفرمايان ايراني چه دستاوردهايي داشته است؟ براي ارايهي پاسخ اين پرسش بد نيست صورتجلسهي دومين نشست دومين هيأت مديرهي كانون عالي مرور شود. در بند 9 اين صورتجلسه آمده است:
نامه سازمان بينالمللي كارفرمايان مبني بر دستگيري غيرقانوني رئيس هيأت مديره كنفدراسيون كارفرمايي ونزوئلا قرائت شد و تصويب گرديد تا كانون عالي طي نامهاي از دولت بخواهد مراتب اعتراض كارفرمايان ايران را به دولت ونزوئلا اعلام دارد و كانون عالي نيز رونوشت آن را به آي.او.اي ارسال كند.
اعتراض جهاني و همزمان بيش از يكصد و چهل سازمان ملي كارفرمايي عليه دستگيري غيرقانوني اعضاء سنديكاها و تشكلهاي كارفرمايي يكي از دستاوردهاي عضويت در آي.او.اي است. امروز افكار عمومي داخلي و بينالمللي را نميتوان و نبايد ناديده گرفت. حمايت كنفدراسيونهاي كارگري و كارفرمايي از همتايانشان در سراسر جهان به نيرويي قدرتمند براي دفاع از منافع اعضاء اين سنديكاها بدل شده است. عضويت فعال كانون عالي در سازمان بينالمللي كارفرمايان از يك سو به معناي حمايت از حقوق كارفرمايان در سطح جهان، و از سوي ديگر به معناي جلب حمايت كارفرمايان جهان از كارفرمايان ايران است.
بند 10 صورتجلسهي همان نشست هيأت مديره نشان ميدهد كه كانون عالي تصويب كرده است تا طي نامهاي به سازمان جهاني كارفرمايان در مورد اقداماتي كه تشكلهاي كارفرمايي ايران براي حذف تبعيض در استخدام و اشتغال انجام دادهاند، تا پايان ماه آوريل آن سال به سازمان بينالمللي كارفرمايان اعلام كند.
همچنين در بند 8 صورتجلسهي همان نشست، يعني دومين نشست دومين هيأت مديره، تصويب ميشود كه يكي از اعضاء هيأت مديرهي كانون عالي در كنفرانس سازمان جهاني كارفرمايان كه در تورين ايتاليا برگزار شد، شركت كند. سه بندي كه فقط از صورتجلسهي يكي از نشستهاي هيأت مديره نقل شد، تا حدودي جنبههاي متنوع فعاليتهاي سازمان بينالمللي كارفرمايان و دستاوردهاي ناشي از عضويت در آن را به نمايش ميگذارد.
سازمان بينالمللي كارفرمايان در سطح جهان، نقشي مؤثر و فعال دارد. اين سازمان به نمايندگي از تشكلهاي كارفرمايي جهان در بسياري از سازمانهاي بينالمللي، از جمله سازمان بينالمللي كار، سازمان ملل متحد، سازمان جهاني بهداشت، سازمان جهاني تجارت حضور مؤثر دارد و مواضع تشكلهاي كارفرمايي را در مواجه با مسائل گوناگون اجتماعي، اقتصادي و سياسي صورتبندي ميكند. به عبارت ديگر، آي.او.اي صداي متحد كارفرمايان جهان در دفاع از اقتصاد آزاد و رشد و توسعهي پايدار جهاني است. بنا بر اين، عضويت كانون عالي در اين سازمان، گامي در مسير جهاني شدن اقتصاد كشور نيز محسوب ميشود.
مرور اسناد موجود در دبيرخانهي كانون عالي نشان ميدهد كه رهنمودها و توصيههاي سازمان بينالمللي كارفرمايان در مسائل مختلف به طور مرتب به دبيرخانهي كانون عالي ارسال شده و مورد استفاده اعضاء هيأت مديرهي كانون عالي قرار گرفته است.
به خاطر تمام مزاياي ناشي از عضويت در اين سازمان معتبر بينالمللي است كه برخي از تشكلهايي كه اتفاقاً مسؤليت اصلي آنها رسيدگي به مسائل مرتبط به امور كار نيست و در وزارت كار و امور اجتماعي نيز به ثبت نرسيدهاند و نمايندگي كارفرمايان ايران در مسائل كار را نيز بر عهده ندارند، خواهان عضويت در سازمان بينالمللي كارفرمايان به عنوان سازمان ملي كارفرمايي ايران شدند. هر چند كانون عالي كارفرمايي ايران در چارچوب قوانين فعلي، خود را صداي متحد كارفرمايان ايران در عرصهي مسائل كار ميداند، اما امكانات لازم براي برقراري ارتباط تشكلهاي كارفرمايي ديگر با دبيركل آي.او.اي را فراهم آورد و تصميمگيري در مورد تشخيص صلاحيت عضويت در آي.او.اي را بر عهدهي همان سازمان گذاشت.
در واكنش به همين مسائل بود كه روزهاي 8 تا 10 آذر ماه 1384 آنتونيو پنالوزا دبيركل سازمان بينالمللي كارفرمايان به دعوت كانون عالي كارفرمايان به ايران مسافرت كرد و در گردهمايي تشكلهاي بخش خصوصي كه روز چهارشبنه 9 آذر ماه در تهران برگزار شد به سخنراني پرداخت و در سخنان خود تصريح كرد:
امروز سازمان بينالمللي كارفرمايان، بر اساس معيارهاي بينالمللي آي.ال.او، هيچ سازمان ديگري را به عنوان نمايندهي كارفرمايان در ايران به رسميت نميشناسد.
در همان سخنراني بود كه پنالوزا اعلام كرد:
براي من، به عنوان دبيركل سازمان بينالمللي كارفرمايان، مايه افتخار و شادي عظيم است كه سلامها و دوستي و نيز اظهار همبستگي و حمايت 142 سازمان مركزي كارفرمايي سراسر جهان را كه عضو ما هستند به كانون عالي انجمنهاي صنفي كارفرمايي ايران ابلاغ كنم.
سخنان آنتونيو پنالوزا حاوي نكات ارزشمندي بود و به همين خاطر، ترجمهي آن براي تمام تشكلهاي عضو كانون عالي و ديگر مراكز كارفرمايي ارسال شد. به علاوه، ترجمهي سخنان وي به عنوان سرمقالهي دومين شمارهي «پيام كارفرمايان»، نشريهي داخلي كانون عالي انجمنهاي صنفي كارفرمايي ايران كه آذر ماه 84 منتشر شد، به چاپ رسيد. سفر دبيركل سازمان بينالمللي كارفرمايان به ايران در آن مقطع زماني و حمايت صريح و قاطع وي از كانون عالي انجمنهاي صنفي كارفرمايي ايران براي كانون عالي دستاوردهاي متعددي در پي داشت. اظهارات صريح پنالوزا در اين مورد كه بر اساس معيارهاي سازمان بينالمللي كار، هيچ سازمان ديگري را به عنوان نمايندهي كارفرمايان در ايران به رسميت نميشناسد، تمام تلاشهاي ناسالمي را كه در پي ايجاد و تعميق اختلاف در جبههي كارفرمايان ايران بودند، با بنبست مواجه ساخت و زمينه را براي اتحاد عمل تشكلهاي كارفرمايي ايران فراهمتر كرد. در واكنش به اين همه دستاورد ناشي از عضويت در آي.او.اي فقط بايد خاطر نشان ساخت كه كانون عالي به دليل مشكلات مالي هنوز براي پرداخت حق عضويت خود در آي.او.اي با مشكل مواجه است.