مذاكره مكرر در مورد هدف راهبردي حمايت اجتماعي

براي خواندن برگردان بخش پيشين گزارش اينجا را كليك كنيد.

در چارچوب بيانيه‌ي سال 2008 سازمان بين‌المللي كار در مورد عدالت اجتماعي، مذاكره‌ي مكرر در مورد حمايت اجتماعي (تأمين اجتماعي) در دستور كنفرانس بين‌الملي كار قرار داشت. بعد از مذاكره‌ي مكرر سال قبل در مورد اشتغال اين دومين مذاكره بود. متأسفانه، سازمان بين‌المللي كار قادر نشد خطاهاي صورت گرفته‌ي سال قبل را تصحيح كند و دوباره، آنطور كه دو گروه ديگر تمايل داشتند، يك مذاكره‌ي عمومي برگزار شد. اسباب تأسف بود،‌ عمدتاً به اين دليل كه اين مذككره واقعاً بر آنچه كه سازمان بين‌المللي كار مي‌توانست درشناسايي و پاسخگويي به اعضاء انجام دهد، متمركز نشد. گفتگو‌ها بيشر روي گسترش عمودي و افقي برنامه‌هاي تأمين اجتماعي تمركز يافت.

به لطف تدارك مهم اوليه، با نشست‌ها،‌ مشاوره‌ها و راي‌زني‌هاي سازمان بين‌المللي كارفرمايان، نظرات متفاوت گروه‌ها نزديك شد و دبيرخانه يك دستاورد مثبتي براي همه ارايه داد. به رغم ارجاع‌هاي چند باره به كنوانسيون 102 سازمان بين‌المللي كار در مورد تأمين اجتماعي كه پيچيدگي‌ آن مسأله‌ساز باقي مي‌ماند، نكات مهم مطرح شده از سوي كارفرمايان در جريان گفتگو در مورد برنامه‌هاي تأمين اجتماعي در جمع‌بندي‌ها خاطر نشان شد:

• جمع‌بندي‌ها اذعان كرد كه گسترش حمايت اجتماعي فقط از طريق سياست‌هاي فعال اشتغال و نيز سياست‌ها مروج رشد ممكن مي‌شود. كارفرمايان مي‌توانستند با موضع دبيرخانه كه هزينه‌هاي اجتماعي ايجاد رشد را تشويق مي‌كرد مخالفت كنند. جمع‌بندي‌ها همچنين اذعان كردند كه برنامه‌هاي تأمين اجتماعي بايد براساس اولويت‌ها و شرايط ملي به تصويب برسند.
• جمع‌بندي‌ها از دولت‌ها دعوت كردند فضاي اقتصادي و اجتماعي‌اي ايجاد كنند كه براي آفرينش بنگاه پايدار مناسب باشد. همانطور كه كارفرمايان خاطر نشان كردند، اشتغال بهترين حمايت اجتماعي است.
• جمع‌بندي‌ها همچنين به رسمي‌سازي اقتصاد غيررسمي اذعان كردند. اين كار يك شبه عملي نيست، اما اصل آن از سوي همه پذيرفته شد.
• جمع‌بندي‌ها اذعان كردند كه سازوكارهاي ملي متفاوتي وجود دارد. كارفرمايان بر اهميت فزاينده‌ي نقشي كه از سوي برنامه‌هاي بخش خصوصي ايفاء شده (نظام‌هاي حمايتي [1] ، صندوق‌هاي بازنشستگي) شامل نظم‌هاي پرداخت ضمن بدهي[ [2]->http://www.thefreedictionary.com/pa…] (برنامه‌هاي تكميلي و داوطلبانه).
• جمع‌بندي‌ها اذعان دارند كه بافرض پيرشدن جمعيت اصلاحات ضروري است. همچنين سن بازنشستگي يك تابو نيست و بايد بر معيارهاي استوار باشد.

در ارتباط با گسترش افقي، گفتگو بر مفهوم كف حمايت اجتماعي (تأمين پوشش مردم خارج از برنامه‌هاي جاري تأمين اجتماعي) متمركز شد. تمام گروه‌ها پشتيباني خود از اين مفهوم را اعلام كردند. كارفرمايان تأكيد داشتند كه در تدوين كف‌هاي حمايت اجتماعي بايد جند اصل رعايت شود: يك رويكرد غير تك‌ سايز- تمام‌-خور [3]، اجراي تدريجي، تأمين ملي مالي به خاطر تضمين پايداري درازمدت مبنتي بر منابع ملي(مي‌تواند شامل گفتگو مالي در مورد قدرت خريد باشد) و مشاركت شركاي اجتماعي. كارگرها و دولت‌ها نيز سرانجام از اين اصول اصلي پشتيباني كردند. كارفرمايان همچنين موفق به پيشنهاد استفاده از كف حمايت اجتماعي براي تشويق مردم به يافتن شغل به صورت مشروط و تشويق رسمي‌سازي اقتصاد غيررسمي شدند.

كارفرمايان با اين اصول مذكور در يك چارچوب مصوب، از ايده‌ي يك توصيه‌نامه در مورد «كف حمايت اجتماعي» كه سال آينده مورد مذاكره(تك شوري) قرار خواهد گرفت پشتياني كردند. اين جمع‌بندي‌ها و مذاكره‌ي آتي همچنين مورد استفاده‌ي ساير آژانس‌هاي ملل متحد و گروه 20 كه كف حمايت اجتماعي را در صدر دستوركار خود قرار مي‌دهد قرار خواهد گرفت.