كنفرانس عالي بين‌المللي برنامه كارشايسته روز‌هاي سه‌شنبه و چهارشنبه 21 و 22 آذر 1391 (11 و 12 دسامبر 2012) با حضور نمايندگان 80 كشور، نمايندگان سازمان‌هاي بين‌المللي و جامعه دانشگاهي در مسكو برگزار شد. جمع‌بندي رئيس اين كنفرانس كه در ادامه ارايه مي‌شود مباحث مطرح شده در اين روزها را بازتاب مي‌دهد
بحران جهاني مالي و اقتصادي كه در 2009 – 2008 آغاز شد اثرات نامطلوب جدي فراواني بر فضاي اشتغال گذاشته است و در مقياس وسيع به افزايش تعداد بيكاران در بيشتر كشورهاي جهان منجرشده است، كه نتيجه‌ي آن افزايش فقر، سوءتغذيه، مهاجرت و وخامت شرايط كار بوده است.
مباحث كنفرانس بين المللي مسكو در خصوص كارشايسته نشان داد كه پيامدهاي منفي ناشي از بحران مالي و اقتصادي مذكور در فوق ارزش‌هاي دموكراتيك، عدالت اجتماعي و جهاني‌شدن منصفانه را تهديد مي‌كنند.
در مورد اينكه گفتگوي احتماعي بين نمايندگان سازمان‌هاي كارگران و كارفرمايان و مسؤلان دولت، كارآمدترين ابزار براي آشتي منافع اقتصادي مختلف را در اختيار مي‌گذارد، و بيانيه سازمان بين‌المللي كار در خصوص عدالت اجتماعي براي جهاني شدن منصفانه (2008) و ميثاق جهاني مشاغل اين سازمان (2009) مفيد هستند، اجتماع گسترده‌اي وجود داشت.
براساس نتايج اين گتفگو‌ها، رئيس كنفزانس تمام اعضاي جامعه جهاني را فرامي‌خواند:
1. در عرصه اشتغال:
- اقدام‌هاي مشترك از سوي شركاي اجتماعي براي دستيابي به اشتغال كامل، بهره‌ور، و آزادانه انتخاب شده تحت شرايط كار شايسته را تشويق كنند؛
- فضاي توانمندساز براي ايجاد شغل ابتكاري، حمايت از كارآفريني و توسعه‌ي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط را ايجاد كنند؛
- عرضه و تقاضاي بازار كار را براي هماهنگ‌سازي مناسب آن‌ها مورد مطالعه قرار دهند؛
- سطح آموزش شغلي، پرورش، بازپرورش و مهارت‌هاي مادام العمر را براي تأمين صنايع ابتكاري جديد با فضاي كار مناسب ارتقا بخشند؛
- سياست‌هاي بازار نيروي كار را براي ارزيابي گروه‌هاي اجتماعاً آسيب‌پذير (مانند جوانان، پيران، اشخاص ناتوان) هدايت كنند؛
- با شركاي اجتماعي همكاري كنند تا رقابت‌پذيري كارگران جوان در بازار كار را از طريق آموزش، پرورش و ارتقاء كيفيت آموزش‌هاي استاد- شاگردي را ارتقاء بخشند.
- حمايت قانوني و اجتماعي از كارگران مهاجر را تضمين كنند و به اين ترتيب به انطباق آنان با كشورهاي ميزبان مدد برسانند؛
- مزاياي مناسب بيكاري توأم شده با كمك به دريافت كنندگان را براي بازگشت به سر كار فراهم آورند؛
- تجربه‌هاي ملي مثبت در خصوص ايجاد صايع ابتكاري، مشاغل سبز و كارگاه‌هاي ايمن را منتشر كنند؛
- سياست‌هاي هدفمند براي تسهيل ادغام بازار نيروي كار شهروندان بيكارشده در دراز مدت از جمله از طريق توسعه و روزآمدسازي مهارت‌ها به اجرا درآورند؛
- براي تضمين ترويج مفهوم كار شايسته در تمام سازمان‌ها و سخنگاه‌هاي بين‌المللي و منطقه‌اي، از جمله گروه 20، همكاري كنندف و اشتغال كامل و بهره‌ور و كارشايسته را به مثابه يك هدف روشن توسعه ترويج نمايند؛
2. در عرصه اصول و حقوق بنيادين در كار:
- عليه نقض حقوق بشر تصريح شده در بيانيه جهاني حقوق بشر سال 1948، ميثاق بين‌المللي حقوق شهروندي و سياسي و ميثاق بين‌المللي حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، و نيز در كنوانسيون‌هاي هشت حق بنيادين سازمان بين‌المللي كار، همكاري كنند؛
- اذعان نمايند كه استاندارد‌ها و حقوق كار مورد پذيرش جهاني، تصريح شده در هشت كنوانسيون بنيادين سازمان بين‌اللملي كار، براي دستيابي به اشتغال كامل و بهره‌ور كار شايسته براي همه تفكيك ناپذير، به هم وابسته و اجتناب‌ناپذيرند و به اين ترتيب يكي از محرك‌ها اساسي براي رشد پايدار اقتصادي هستند.
- مطمئن باشند كه تحقق اثربخش حق آزادي انجمن و حق چانه‌زني دسته جمعي فقط تحت شرايط همكاري و برابر ممكن است؛
- تمام اشكل كار اجباري و ناخواسته را حذف كنند؛
- تمام اقدام‌ها ممكن را براي برانداختن تمام اشكال كار كودك براي ارتقاي قانون كار به كار بگيرند و در تراز هنجارها و استانداردهاي بين‌المللي قرار دهندد؛
- براي حذف تمام اشكال تبعيض اقدام كنند و حمايت اجتماعي و قانوني آسيب‌پذيرترين گروه‌هاي جمعيت را تشويق نمايند؛
- ساير كنوانسيون‌هاي مهم و برجسته سازمان بين‌المللي كار، مانند كنوانسيون كار دريانوردان (2006) و كنوانسيون كارگران خانگي، شماره 189 (2011) را ترويج نمايند؛
- برنامه‌هاي ملي و بين‌المللي براي جلوگيري از قاچاق انسان را به اجرا در آورند؛
- واكنش‌هاي هماهنگ بين‌المللي به كشورهايي كه اصول و حقوق بنيادين در كار را نقض مي‌كند مورد حمايت قرار دهند؛
3. در عرصه گفتگوي اجتماعي:
- گفتگوي اجتماعي را به مثابه وسيله اجراي برنامه كارشايسته رعايت كنند، هماهنگي بين منافع كارگران و كارفرمايان را تشويق كرده و از تضادهاي اجتماعي جلوگيري كنند؛
- تأييد و اجراي كامل كنوانسيون مشاوره‌ي سه جانبه سازمان بين‌المللي كار (1976)، شماره 144 (تحقق استاندادرهاي بين‌المللي كار) را مورد حمايت قرار دهند؛
- نقش محوري گفتگوي اجتماعي براي دستيابي به توجه مستمر به منافع توسعه‌ي اقتصادي، اجتماعي و اشتغالي براي گروه‌هاي مختلف جمعيت را ترويج نمايند؛
- چانه زني دسته جمعي را در سطوح مختلف تشويق كنند و تضمين نمايند كه كارفرمايان حقوق كارگران را كاملاً رعايت مي‌كنند و به افزايش كارآمدي گفتگوي اجتماعي مدد برسانند؛
- بهترين سرمشق ها را در فرايند حل تضاد شامل كميسيون‌هاي ميانجي‌گري، داوري و مصالحه ترويج كنند؛
4. در عرصه تأمين اجتماعي:
- كف‌هاي حمايت اجتماعي را كه سطح اساسي تضمين‌هاي اجتماعي براي تمام نيازها را تأمين مي‌كنند تضمين نمايند؛
- تأييد و اجراي كامل كنوانسيون تأمين اجتماعي (استانداردهاي حداقلي) سازمان بين‌المللي كار، شماره 102 (سال 1952) را ترويج كنند؛
- حق و شرط حمايت اجتماعي را نه فقط در دوران رشد اقتصادي بلكه همچنين در جريان بحران‌هاي مالي و اقتصادي، رعايت نمايند، و به وضعيت اقتصادي وخيم بنگاه‌ها فرصت ندهند؛
- دسترسي به نظام‌هاي تأمين اجتماعي را به گروه‌هايي از جمعيت كه فاقد پوشش حمايت اجتماعي هستند گسترش دهند؛
- مطمئن شوند كه نظام‌هاي تأمين اجتماعي بر اصول همبستگي اجتماعي استوار هستند؛
- گسترده‌ترين استحقاق ممكن شهروندان براي پوشش نظام‌هاي مستمري ملي، كه از طريق نظام‌هاي كمك‌هاي اجتماعي، كه براي جلوگيري از فقر سالمندان مسن تر از سن بازنشستگي تكميل شده باشد، تضمين نمايند.
اجراي برنامه‌هاي كار شايسته در سطح جهاني نه فقط پيشرفت اقتصادي و اجتماعي بلكه همچنين توسعه ظرفيت‌هاي انساني را ارتقاء مي‌بخشد، فقر را كاهش مي‌دهند و حقوق بشر را بهبود مي‌بخشند. اجراي آن‌ها مستلزم تركيبي از دموكراسي با اراده‌ي سياسي و تلاش مشترك دولت‌ها و شركاي اجتماعي است. سازمان بين‌المللي كار در اين تلاش‌ها يك شريك همه جانبه خواهد بود.