در سال 2012 چه گذشت؟

كارفرمايان هميشه تأكيد كرده‌اند كه ماده 3 «كنوانسيون آزادي انجمن و حق سازمان‌يابي»، شماره 87، تلويحاً نيز شامل حق اعتصاب نمي‌شود. شاهد متقن بر اين نظر را مي‌توان در سوابق تاريخي اين كنوانسيون يافت كه در آن‌ها از گزارش‌هاي كنفرانس بديهي مي‌شود كه «كنوانسيون پيشنهادي فقط به آزادي انجمن ارتباط دارد و نه به حق اعتصاب». مع هذا، طي زمان از سوي «كميته كارشناسان كاربست كنوانسيون‌ها و توصيه‌نامه‌ها» (ك.ك.ك.ك.ت) [1]، يك تفسير موسع از كنوانسيون 87، كه شامل حق اعتصاب مي‌شود، صورت پذيرفته است. اين كنفرانس بين‌المللي كار در تركيب سه‌جانبه‌اش است كه اختيار انحصاري اساسنامه‌اي براي تصويب يك استاندارد بين‌المللي كار را دارد (كنوانسيون‌ها يا توصيه‌نامه، ماده 19، بند 1 از اساسنامه س.ب.ك).

كارفرمايان، بعد از مخالفت‌ علني مكرر با چنين تفسيري، نگراني نسبت به فقدان اختيار كارشناسان براي تفسير يا «قانون‌گذاري» در خصوص حقي كه در كنوانسيون‌هاي سازمان بين‌المللي كار (س.ب.ك) صراحتاً بيان نشده اعلام كرده‌اند.

بنا بر اين، با توجه به اهميت «بررسي كلي 2012»، كه كارشناسان در آن نظرات خودشان را در خصوص حق اعتصاب (مورد اختلاف)، و تشريفات خاص اعمال آن را بيان كرده‌اند، كارفرمايان تصميم گرفتند تا در برابر كميته كاربست استانداردهاي كنفرانس بين‌المللي كار، با اين رفتار شديداً مخالفت كنند.