تاریخچه تاسیس
سازمان بینالمللی کار در سال ۱۹۱۹ میلادی پس از پایان جنگ جهانی اول در زمانی که کنفرانس صلح در کاخ ورسای بر پا بود، شکل گرفت. نیاز به پیدایش چنین سازمانی در قرن نوزدهم به وسیله دو تن از صنعتگران ولزی و فرانسوی یعنی رابرت اوون (Robert Owen) و دانیل لگراند (Daniel Legrand) مورد تأکید و پیگیری قرار گرفته بود. پس از آنکه طرح مذکور در خلال همکاریهای بینالمللی جهت تدوین قانون کارگران در سال ۱۹۰۱ در بازل مورد توجه قرار گرفت. سازمان ILO با هدف تدوین مقررات و قوانین بینالمللی در جهت بهینه سازی استانداردهای بینالمللی کار و حصول اطمینان از بکارگیری آنها متولد شد. قانون ILO در بین ماههای ژانویه و آوریل ۱۹۱۹ به وسیله کمیسیون کار در کنفرانس بینالمللی صلح تدوین شد. این کمیسیون ترکیبی بود از نمایندگان ۹ کشور بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا که رهبری کمیسیون را ساموئل گامپرس (Samuel Gompers)، رئیس فدراسیون کارگری آمریکا (AFL) بر عهده داشت. نتیجه این نشست بروز سازمان سه جانبه گرایی بود که تنها سازمانی بود که نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران را در یک نقطه سامان میداد. قانون ILO فصل هشتم معاهده صلح ورسای است.
اولین نشست سالانه سازمان بین المللی کار، همراه بود با دو نماینده از دولت و کارفرمایان و کارگران از هر کشور عضو که در تاریخ 29 اکتبر 1919 با یکدیگر ملاقات کردند. این نشست مسائل مربوط به شش مبحث اول قانون بین المللی کار را که درباره ساعات کار در صنایع، بیکاری، حفاظت از زنان باردار، ساعات کار شبانه زنان، حداقل سن کار و کار شبانه برای جوانان در صنعت می باشد، مشخص ساخت .
در بخش بدنه مدیریت اجرایی ILO که توسط کنفرانس انتخاب شدند، نیمی از اعضا را نمایندگانی که از طریق دولت هایشان معرفی شده بودند، یک چهارم آن را نمایندگان کارفرمایان تشکیل می دادند. آنها آلبرت توماس (Albert Thomas) را به عنوان اولین مدیرعامل دفتر بین المللی کار انتخاب کردند که دبیر کل دائمی سازمان بود. او یک سیاستمدار برجسته فرانسوی با اعتقادات راسخ و دغدغه های اجتماعی بود که در دوران جنگ جهانی اول در دولت فرانسه مسئوولیت وزارتخانه مهمات را برعهده داشت. در همان آغاز کار ، اعتبار و قدرت خاصی به سازمان بخشید. در کمتر از دو سال ، 16 قانون بین المللی کار و 18 توصیه نامه تدوین شد.
4 هدف استراتژیک ILO:
این سازمان در طول سالیان متمادی با پشتکار و اعتقاد راسخ به اصول و قوانین خود پستی و بلندی های بسیاری را طی نمود اما هیچگاه در راه احقاق حقوق انسانی و بشری از پای ننشست و تاکنون کشورهای زیادی به عضویت این سازمان در آمده اند و قوانین و اصول این سازمان در همه نقاط جهان به اجرا گذاشته می شود.